ข้าวปุ้น หมายถึง (ถิ่น-อีสาน) น. ขนมจีน.
น. เครื่องเซ่นเปรตในเทศกาลตรุษสารท.
น. เมล็ดข้าวที่ยังไม่ได้เอาเปลือกออก.
น. ข้าวที่ต้มและกวนให้เละ, ข้าวที่ต้มกับนํ้ากะทิเจือเกลือเล็กน้อยกวนให้สุกจนข้นหรือเละ มีรสเค็ม ๆ มัน ๆ.
น. ข้าวห่อหรือข้าวที่บรรจุกระบอกไปกินกลางวัน.
น. ของกินเล็ก ๆ น้อย ๆ และมีกระบอกนํ้าเล็ก ๆ กรอกนํ้าแขวนกิ่งไม้ผูกไว้กับบันไดเรือน ใช้เซ่นผีในเทศกาลตรุษ.
น. ข้าวสุกผัดกับน้ำมันใส่หมูเป็นต้น.
น. อาหารคาวหวานที่จัดใส่สำรับสําหรับถวายพระพุทธ.